συστρατάομαι

Α

(ποιητ. τ.) συστρατεύω*.

[ΕΤΥΜΟΛ. < συν-* + στρατοῦμαι, -όομαι «στρατοπεδεύω» (< στρατός), σύμφωνα με το φαινόμενο τής διεκτάσεως].